CUDA EUCHARYSTYCZNE – „MILCZĄCY” BÓG, KTÓRY CHCE NAM COŚ POWIEDZIEĆ
MYŚLI ŚWIĘTYCH O EUCHARYSTII
„Co jest bardziej przerażające? Co bardziej godne miłości? Kiedy widzisz, że ofiarujesz Ciało Chrystusa, powiedz sobie: «Ze względu na to Ciało ja nie jestem już ziemią i prochem i nie jestem już więźniem, lecz wolnym (...) To Ciało przebite gwoźdźmi, uderzone biczem, nie zostało wyrwane śmierci (...); właśnie to jest Ciało, które zostało splamione Krwią, przeszyte włócznią,, której wypłynęło źródło zbawienia dla świata (...); to Ciało zostało nam dane, byśmy je posiadali i spożywali; to dzieło wielkiej Miłości»” (św. Jan Chryzostom ).
PREZENTACJA CUDÓW EUCHARYSTYCZNYCH W DZIEJACH KOŚCIOŁA ŚWIĘTEGO
Kategoria Cudu Eucharystycznego:
Przemiana postaci, nadzwyczajne zjawiska.
1. Cud Eucharystyczny w Hasselt (Belgia), 1317 r.
Hasselt jest miastem liczącym około siedemdziesiąt tysiący mieszkańców. Tu znajduje się siedziba biskupów i katedra. Cud Eucharystyczny wydarzył się w Viversel, małej wiosce. Katolicy z tej wioski udawali się na Mszę Świętą do pobliskiej miejscowości Lummen. Drugiego czerwca (inne źródła podają, że 25 sierpnia) 1317 roku wikary z Lumen udał się do chorego bliskiego śmierci. Zabrał ze sobą trzy Konsekrowane Hostie. Cyborium z Hostiami zostawił w kuchni, a sam wszedł do pokoju, aby chorego wyspowiadać i udzielić mu Ostatniego Namaszczenia. Gdy powrócił do kuchni, aby wziąć cyborium i udzielić choremu Komunii Świętej zorientował się, że ktoś był w kuchni i otworzył naczynie z Konsekrowanymi Hostiami. Zdziwiony kapłan, zobaczył, że trzy Konsekrowane Komunikanty krwawią. Zorientował się że do kuchni weszli złoczyńcy (inne źródła podają że był to domownik w stanie grzechu ciężkiego), którzy chcieli zabrać Ciało Pańskie i sprofanować Je. Kiedy zobaczyli, że Hostie krwawią przerażeni uciekli. Ksiądz zabrał cyborium ze sobą i opowiedział cała historię proboszczowi. Ten również nie wiedział co zrobić z krwawiącymi Hostiami, więc odesłał wikariusza do opactwa sióstr cysterek w Herkenrode. W klasztorze tym przebywała w latach 1182 – 1246 słynna stygmatyczka Lutgarda. Tam przebywał też światły mnich ojciec Simon. W czasie podróży wikarego do opactwa miało miejsce wiele cudownych wydarzeń. Kapłan wiózł cyborium z relikwiami Cudu ukrywając je. Najpierw napotkał stado owiec. Owce uklękły i pochyliły głowy na znak adoracji. Jego podróży do opactwa towarzyszyły głosy anielskie i ryki diabelskie. Kiedy kapłan był w pobliżu klasztoru, największy dzwon zaczął dzwonić samoistnie. Wikary wszedł do kościoła wtedy, kiedy, ojciec Simon odprawiał Mszę Świętą. Ojciec Simon poczuł w sobie jakąś wewnętrzną siłę, która sprawiła, że przyklęknął i oddał głęboki pokłon w stronę wikarego. Po zakończeniu Mszy Świętej wikary położył cyborium z Konsekrowanymi Hostiami na ołtarzu, aby pokazać relikwie Cudu ojcu Simonowi. W tym momencie wszyscy przebywający w kościele, duchowni i świeccy ujrzeli nad ołtarzem, Jezusa Chrystusa z koroną cierniową na głowie, a kolce korony błyszczały jak diamenty. Opis wydarzeń Cudu Eucharystycznego zapisano w księdze historycznej opactwa w Herkenrode. Trzy Krwawiące Hostie przez długi czas były przechowywane w opactwie, wystawiane publicznie w relikwiarzu i każdego roku noszone w procesji Bożego Ciała. W czasie rewolucji francuskiej mnisi ukryli relikwiarz w prywatnym domu, w którym znajdował się on do 1804 roku. W 1804 roku relikwie Cudu zostały przeniesione do Hasselt i znajdują się do dzisiaj w kościele św. Qintino (Kwintyna) powstałym w 1300 roku. Uroczystości upamiętniające Cud odbywają się też w Viversel. Przeprowadzano wielokrotnie badania relikwii Cudu, stwierdzając ich nienaruszony stan (w XVIII wieku uczynił to nuncjusz apostolski Carafa i biskup Liège, a w czasie wizyty arcyksiężnej Izabeli zrobił to abp Malines). W 1363 roku papież Urban V udzielił odpustów nawiedzającym opactwo Herkenrode i oddającym cześć Cudownej Hostii.
2. W wielu Cudach Eucharystycznych, także tym z Hasselt, do podstawowego Cudu dołączone są inne fenomeny. Świadczy to o tym, że Cuda te nie są przypadkowe, ale Bóg przygotował cały ciąg zdarzeń mający służyć nawróceniu ludzi, przywracaniu ich wiary Eucharystycznej.
3. W wieku XIII było wiele Cudów Eucharystycznych a jeden z nich– Cud Eucharystyczny z Bolseny/ Orvieto – przyczynił się do ustanowienia Uroczystości Bożego Ciała w całym Kościele. Jedenastego sierpnia 1264 roku Urban IV ogłosił bullę papieską Transiturus de hoc mundo, którą wprowadzał w całym Kościele festum Corporis Christi, które miało stanowić „zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Najświętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie mogła być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia. Inicjatywa papieża Urbana IV nie tylko umacniała prawdę o rzeczywistej obecności Jezusa Chrystusa w Konsekrowanym Chlebie, ale kierowała wiernych do adoracji Najświętszego Sakramentu. Święto, praktycznie, rozpowszechniło się dopiero w całym Kościele w roku 1317 za pontyfikatu Jana XXII. W Polsce jako pierwszy wprowadził tę uroczystość biskup krakowski Nankier, w 1320 roku. W wieku trzynastym, w 1215 roku, odbył się bardzo ważny dla sformułowania nauki o Eucharystii Sobór Laterański IV. W nauczaniu Soboru użyto bardzo ważnego pojęcia odnoszącego się do Najświętszego Sakramentu: transsubstancjacji. W wieku XIII rozpowszechniały się herezje. Szerzyli je między innymi Pataryni, waldensi, albigensi, katarzy, apostolicy. W tym czasie działało wielu świętych jak św. Franciszek, św. Klara, św. Dominik, św. Tomasz z Akwinu, św. Bonawentura, św. Hildegarda
4. W wieku XIV miało miejsce również wiele Cudów Eucharystycznych (choć było ich mniej niż w wieku XIII). Cuda Eucharystyczne były zapewne też odpowiedzią Boga na pojawiające się nowe herezje kontestujące naukę Kościoła o Eucharystii. Do nowych heretyków dołączyli między innymi: husyci, wiklefici. W tymże wieku rozprzestrzeniała się epidemia dżumy zwana czarną śmiercią. Zaraza spowodowała śmierć 30-60% ludności Europy. Wiara w obecność Jezusa w Eucharystii jest wielkim pocieszeniem dla wiernych doświadczających trudnych sytuacji życiowych.
5. Z uwagi na fakt obecności trzech krwawiących Hostii, Cud Eucharystyczny z Hasselt podobny jest do Cudu Eucharystycznego, który wydarzył się w Poznaniu w 1399 roku.
„Trzy” – to liczba, która wskazuje na całość, na jedność, na spełnienie jakiegoś czynu, doświadczenia, wydarzenia. Kiedy ona się pojawia, znaczy, że coś dzieje się w całej pełni. Cały rodzaj ludzki wywodzi się od trzech synów Noego; Jezus według tradycji nauczał przez trzy lata; zmartwychwstanie dokonało się po trzech dniach od śmierci Zbawiciela. Jest Jeden Bóg w trzech Osobach. Także Święta Rodzina to wspólnota trzech Osób. Być może nieprzypadkowo z Cudami Eucharystycznymi z Hasselt i Poznania związane zostały właśnie Trzy Hostie.
6. Myśli o Eucharystii
Choć zwierzęta klękają przed Jezusem Eucharystycznym i zawstydzają tych ludzi, którzy tego nie czynią, to Bóg oczekuje od człowieka przede wszystkim uniżenia w głębinach jego serca. Tylko człowiek, posiadając duchowe serce – jeśli je otworzy przed Bogiem–może spotkać się w wielkiej intymności z Panem. Wiara nadaje temu spotkaniu realny kształt, a miłość czyni je błogosławionym.
7. O, Jezu Eucharystyczny, o jakże godna podziwu jest Twoja pokora i cichość. Także i ja potrzebuje tych cnót i pragnę ich, bo one
otwierają podwoje niebios, człowiekowi błąkającemu się na obczyźnie. O, Jezu Chryste, na glebie mojego serca zasiej życiodajne Słowo rodzące owoce prawdziwej, Bożej Miłości, która oświetli zepsuty pychą świat światłem pokory uzdrawiającej serca ludzkie.